Small Faces
Small Faces (en Ido: "mikra vizaji") esis angla rock-bando de estala London.
La grupo fondesis en 1965 dal membri Steve Marriott, Ronnie Lane, Kenney Jones e Jimmy Winston, ma en 1966 Winston remplasesis per Ian McLagan kom klavaristo.
La bando memoresas kom un ek la maxim aklamita ed influiva mod-grupi di la 1960a yari, kun memorinda sucesoza kansoni quala "Itchycoo Park", "Lazy Sunday", "All or Nothing", "Tin Soldier", e lia koncept-albumo Ogdens' Nut Gone Flake. Li pose evolucionis aden un ek la maxim sucesoza "psikadelika" grupi di Britania ante dissolvar su en 1969.
Pos la dissolvo di le Small Faces, Marriott livinte por formacar Humble Pie, a la restanta tri membri adjuntesis Ronnie Wood kom gitaristo, e Rod Stewart kom chefa kantisto, amba de The Jeff Beck Group; la nova grupo rinomizesis Faces, ecepte en Nord-Amerika. Rivivigita versiono dil originala Small Faces existis de 1975 til 1978.
Small Faces muzikale influis la Britpop-movado di la 1990a yari. Malgre la fakto ke la bando pleis kune dum nur quar yari originale, la verkaro da le Small Faces de la meza til tarda 1960a yari restas inter la maxim aklamita britana mod- e "psikedelika" muziko di ta epoko. Li instalesis aden la Rock and Roll Hall of Fame en 2012.
Historio
redaktarLane e Marriott interrenkontris en 1965 kande Marriott laboris che la J60 Music Bar en Manor Park, London. Lane vizitis kun sua patro Stan por komprar bas-gitaro, konverseskis kun Marriott, kompris la gitaro e vizitis la domo di Marriott pos la laborojorno por askoltar diski. Li rekrutis amiki Kenney Jones e Jimmy Winston (n. James Edward Winston Langwith, 20ma aprilo 1945, en Stratford, estala London) qua swichis de gitaro al orgeno. Li rapide progresis de exerci che la drinkeyo ("pub") The Ruskin Arms (proprietita da la genitori di Winston) en Manor Park, London, a kaosoza "pub"-koncerti, a mi-profesionala klubo-koncerti. La grupo selektis la nomo Small Faces pro multa motivi: pro la mikra fizikala staturo di la membri, e pro ke "'Face' esis ulu specala, plu kam nur elegante vestizita, il esis Mister Cool."
La frua kansonaro dil bando inkluzis R&B/soul-klasiki quala "Jump Back", "Please Please Please" da James Brown, "You've Really Got a Hold on Me" da Smokey Robinson, e "Stand by Me" da Ben E. King. Li anke pleis du originala kompozuri da Marriott/Lane, la rapida e lauta "Come on Children" e la "speed-influita" kansono "E too D", en qua Marriott montris sua konsiderinda vocala habilesi segun la stilo di sua heroi e rolo-modeli Otis Redding e Bobby Bland. "E too D", kansono de lia unesma albumo, Small Faces, nomizesis pro la strukturo di la gitaro-harmonio.
La unika e potenta voco di Marriott atraktis atenco. Kantistino Elkie Brooks frapesis da la vocala prodeso di Marriott e lua "prezenteso", e rekomendis li a lokala klubo-proprietero, Maurice King. Favore impresita, King trovis por li laboro en London ed extere. Lia unesma exter-Londona koncerto esis che laboristulo-klubo en Sheffield. Nam la audantaro konsistis precipue ek Teddy boys e drinkeganta laboristi, la bando pagesis pos nur tri kansoni. Desesperanta, li marchis aden la mod-atra King Mojo Club proxime (lore proprietita da yuna Peter Stringfellow) ed ofris plear gratuite. Lia kansoni plezis le lokala mod ed ecitis li.
Dum importanta koncerto-serio che la Cavern Club en Leicester Square, London, li suportesis da Sonny & Cher, qui habitis London tatempe.
Verki
redaktar- Small Faces (1966)
- Small Faces (1967)
- There Are But Four Small Faces (US only, 1968)
- Ogdens' Nut Gone Flake (1968)
- Playmates (1977)
- 78 in the Shade (1978)