Absurdajo-teatro

Ica artiklo bezonas revizo gramatikala. – Ka vu povas helpar ni revizar ica artiklo?

Absurdajo-teatro, vorto formuligita dal skriptisto e kritikisto Martin Esslin en 1962, esas tipo di teatro qua aparis dum la yari 1950ma, karakterizata per la totala rupto kompare a plu klasika jenri, quale dramato o komedio. Traktesas ofte pri l'absurdeso di la homaro e vido ordinare, ta duktas ala morto. L’origino di ta pensado esanta sendube la traumato, la falio dil humanismo lor la fino di la duesma mondomilito. Ionesco, Adamov, Beckett, Genet, e mem Pinter esas inter l'autori di verki qui subversis la konvencioni dil jenro. La partikulareso di Ionesco e Beckett esas ke li expozas filozofio en linguo ipsa absurda qua reduktas la personi a rango di marioneto, destruktas inter uli omna posibleso di komuniko, deprenas omna koheremeso ad intrigado e omna logika lor parolas en ceneyo.

Karakteri

Refuzo di realismo, di personi e di intriguado. Ofte trovesas nek karakterizita personi nek intrigo en la senso « naracala » di la termo.
La loko ube desvolvesas l'ago ofte ne indikesas kun precizeso.
La tempo esas ipsa turnita en absurda per certa moyeni (horlojo sonanta nombro nekredebla di foyi).
Volo por produktar total spektaklo : uzo di mimisto, di klauno, di maximo di vidala elementi, sucii di detalo en l'encenigo, lumala artifici, soni.
La telo en fundo di agado esas ofte la satiro di mikra borgezaro, di lua fixeskita linguo e streta spirito.
La ceno eventas ofte en klimato di katastrofo ma la komiko insinuas su en per superirar l'absurdeso.
La linguo encenigas ne plus moyeno di komuniko ma expresas la vakuo, la nekonsequo e deskriptas la vido, ta esas ipsa ridindeso.
L'absurdeso ne esas demonstrita ma nur encenigar; to esas ad spektanto komprenar, pro indici.
Per certa aspekti, ta teatro rinodigas kun l'antiqua teatro; la spektaclo esas ibe totala e ne nur vidala od axita super la dialogi.