Yevgeni Mihaylovich Vinokurov
Yevgeni Mihaylovich Vinokurov | ||
Profesiono: | skriptisto | |
Lando: | Sovietia | |
Naskodato: | 22 di oktobro 1925 | |
Nasko-loko: | Bryansk | |
Mortodato: | 23 di januaro 1993, 1996, 2 di januaro 1993 | |
Morto-loko: | Moskva | |
Yevgeni Mihaylovich Vinokurov (Ruse: Евгений Михайлович Винокуров, Bryansk, la 22ma di oktobro 1925 - Moskva, la 23ma di januaro 1993) esis romanisto e poeto qua esis famoza pro sua poemi pri la vivo di soldati e libri pri ilua spiritala maturesko, naskis en la familio di M.P Peregudov, membro dil armeo. Il uzis la familiala nomo di sua matro.
Kande il esis studento di la dekesma klaso, il devis irar al Artilrio-Oficiro-skolo, qua edukis oficiri dum kurta periodo de non monati, pro ke la Duesma Mondo-milito eruptis.
Il ankore ne parfinis sua 18ma aniversario kande il kom komandanto dil artilrio-equipo iris a la fronto en l’autuno di 1943. Il experiencis la fino di la milito en Silezia e desengajesis.
En 1948, il komencis studiar en la Maxim Gorki Instituto por Alta Literaturo en Leningrad. Il skriptis sua unesma poemi. Il kompletigis sua studio en l'instituto en 1951 e sua unesma poemaro, ‘Tasko-poemi, publikigesis ta sama yaro, e sua duesma libro ‘Blua’ (1956), qua kin yari plu tarda esis laudata da Boris Pasternak.
La poemo ‘Seryojka de Malaya Bronnaya’ (1974) developesis sur bazo di mikra poemo qua skribesis en 1953 pri la kordio-ruptanta situeso di infanti di Moskvani, e qui ne retrovenis de la fronto, e lia matri qui vartis en desespero. La poemo ne nur apartenas a la maxim populara poemi pri milito, skribit en la 20ma yarcento, ma en 1958, Andrey Yakovlevich Eshpai kompozis muzikajo pri ca poemo, qua mem plu famigis Yevgeni Vinokurov.
Pos la periodo 1956-1973, la temo di la poemi esas plu kontrastanta. Il koncieskis pri la filozofiala texti da Baratinski e samurbana poeto Fyodor Tyuchev.[1]
Vinokurov elaboris kom chefa temo omna to qua tushis il. Ilua poezio esis observajo, pensajo od emoco, en tre komplez e tempestatra historiala procedo kun spiritala developo. Oli havas humoro ed atencigis la beleso di sociala vivo ed emfazas la negativ elementi qui plumaligas homala relati en fiktiva harmonio.
Ilua poemi atraktis atenco per konstant etikala maximalismo, filozofial interpreto e psikologiala profundeso, qua transmisis la mesajo ke la homo “devas esar en probo sempre rinovigar e trancendanta".[2]
Ultre romani e poemi, Yevgeni Vinokurov anke skribis verki pri literaturala teorii e general arto.
Bibliografio:
redaktar- Konfesi (1965)
- Homala vizajo(1960)
- Vorti (1962)
- Muziko (1967)
- Personaji (1965)
- Ritmo (1966),
- Publiko (1968)
- Gesto (1969
- Preceptoralaji (1972)
- Povo dil Objekto(1973)
- Seryojka de Malaya Bronnaya(1974).
- Hemo e Paco (1977)
- Kismeto (1978)
- Profunda Respekto (1981)
- Being (1982)
- Kosmogonoji (1984)
- Ipostas (1984)
- To quo videsis", Yazgı (1987)
- Gündoğan (1989)
- ↑ Artiklo en Hafıza Çöplüğü, Wordpress
- ↑ https://nl.atomiyme.com/yevgeny-vinokurov-biografie-en-werken/