Persekuto di Kristani en la Romana Imperio
La Kristani esis persekutita tra la Romana Imperio, komencante en la 1ma yarcento p.K. e finante en la 4ma yarcento. Origine politeista imperio segun la tradicuri dil Romana paganismo e la helenista religio, dum ke Kristanismo disvastigabis tra l'imperio, ol venis en ideala konflikto kun l'imperiala kulto di l'antiqua Roma. Pagan akti, quali sakrifici al diigita imperiestri od altra dei, esis abomininda al Kristani, nam lia kredo interdiktis idolatrio. La stato ed altra membri dil civismala socio punabis la Kristani pro trahizo, diversa krimi rumorita, nelegala asemblo, e pro introdukto di aliena kulto quale kondukis a Romana apostazo. L'unesma, lokalizita Neroniana persekuto okurabis sub l'imperiestro Nero (regis 54–68) en Roma. Certa nombro di lokalizita persekuti okurabis dum la regado di Marcus Aurelius (regis 161–180). Pos pausado, la persekuto rikomencis sub l'imperiestri Decius (regis 249–251) e Trebonianus Galus (regis 251–253). La Deciana persekuto esis speciale extensala. La persekuto sub l'imperiestro Valerianus (regis 253–260) cesis kun lua notinda kapturo dal Sasaniana Imperio de Shapur la 1ma (regis 240–270) en la Batalio di Edessa dum la Romana-Persiana Militi. Ilua sucesoro, Galienus (regis 253–268), haltis la persekuti.
Diokleciano (regis 283–305) komencis la Diokleciana persekuto, la finala generala persekuto di Kristiani, qua esis kontinuita en certa parti di l'imperio til quande Galerius (regis 305–311) publikigis l'Edikto di Serdika e Maximinus Daza (regis 310–313) mortis. Pos ke Konstantino la Granda (regis 306–337) venkis sua rivalo Maxentius (regis 306–312) en la Batalio dil Milviana Ponto en oktobro 312, il ed ilua ko-imperiestro, Licinius, publikigis l'Edikto di Milano (313), qua permesis ke omna religii, inkluzante la Kristanismo, esez tolerata.