Naturo

Naturo esas polisemiala vorto : la materio di kozo (to ke es, sua esenco) e la divenar di kozo en sua spontanala (libera di fino).

Naturo

Naturo e deismo

En l’ordinara uzajo, la naturo es ofte deita tam ol manifestus volo. Ta populala konceptado havas prenita emfazo omna partikulara de ke ol es posibla di parlar publike pri ateismo. Nam, la Moderna epoko, sive pos Descartes, havas konquestas la penso-libereso do ni profitas ankore nun, ma ta partala emancipeso di homaro da yugo di religioza sekti ne havas per segun liberita la spiriti di superstico. Per klarigar ta reja konfuzo, on mustis di konstatar ke mem en la religii nomizita monoteista fundo di paganismo es ankore tre prezenta (exemple la santuareso di santi e stranja kustumi). La vorto di naturo asemblas do, anke paradoxe ke ta povas aparar, l’ensemblo di surnaturesa forci.

Naturo es ofte deskriptita kom esita l’emblo di realo, di esti e di kozi, qua konstitucas l’universo, la fizika mondo. La Naturo povas kontenar l’universo, la klimata fenomeni, la viva esti, la roki,...

Per ulu, ol esus plu precize l’ensemblo di realo pos abstrakto di modifiki ad-portita per l’homaro, ol-mem qualifikita d’artifica. La naturo es en sua senco ta qua ne subisas aquirar formo di huma teknika skopaleso. Ta es en sua optikala le existas certa produkti qualifikita di « natura », lia produkto ne havas neceseso di produkti « inventita » per l'homaro (exemple frukto-suko esus nomizita « naturala » kande ol ne kontenas di konservanto. Ta dicerno sube-komprenas separo inter humaro e naturo kande pri l’intenco.