'''Absurdajo-teatro''', vorto formuligita dadal la skribistoskriptisto e kritikisto [[Martin Esslin]] yeen 1962, esas tipo di teatro aparitaqua aparis dum 1950ala [[yari 1950ma]], karakterizantakarakterizata daper la totala rupto kompare a plu klasika jenri, komquale dramato o komedio. Traktesas ofte pri l'absurdeso di la [[homaro]] e di vido generaleordinare, ta duktas ala morto. L’origino di ta pensado ezanta sen dubo la traumato, la falio dil humanismo lor ekiro di [[duesma mondomilito]]. [[Eugène Ionesco|Ionesco]], [[Arthur Adamov|Adamov]], [[Samuel Beckett|Beckett]], [[Jean Genet|Genet]], mem [[Harold Pinter|Pinter]] esas inter l'autori di verki kequi havas subversita la konvencioni dil jenro. La partikulareso di Ionesco e Beckett esas ke li expozas [[filozofio]] en linguo ipsa absurda qua reduktas la personi a rango di marioneto, destruktas inter uli omna posibleso di komuniko, deprenas omna koheremeso ad intrigado e omna logika lor parolas en ceneyo.
== Karakteri ==
* Refuzo di realismo, di personi e di intriguado. Ofte truvastrovesas nek karakterizita personi nek intrigo en la senso « naracala » di la termo.
* La loko ube desvolvesas l'ago esas ofte ne indikitaindikesas kun precizeso.
* La tempo esas ipsa turnita en absurda per certa moyeni (horlojo sonanta nombro nekredebla di foyi).
* Volo por produktar total spektaklo : uzo di mimisto, di klauno, di maximo di vidala elementi, sucii di detalo en l'encenigo, lumala artifici, soni.
Lineo 13:
* Per certa aspekti, ta teatro rinodigas kun l'antiqua teatro; la spektaclo esas ibe totala e ne nur vidala od axita super la dialogi.
