Louis Couturat: Diferi inter la revizi

 

Malgre omno Sri Couturat e Leau ye la nomo dil Komisitaro Konstanta, probis lasta demarsho a Dro. Zamenhof (23ma di marto [[1908]]) per respektoza letro, en qua li dicis en Esperanto:

 

{{Frazo|… “Ma ni ne povas obliviar, ke ta nomo (Esperanto) esas nur, segun l’origino, vua personala pseudonimo; e quankam vu deklaris solene e multafoye, ke vu “renuncas” por sempre omna yuro pri la linguo, quan vu fondis, ni ne volas uzar ta nomo sen vua konsento. Ni do questionas vu, kad vu trovas ula detrimento en ico, ke la linguo di la Delegitaro portos la nomo Esperanto simpligita. Semblas a ni, ke tala nomo montras bone, samtempe, la origino di la linguo, ed olua difero relate l’Esperanto dil Fundamento, e konseque koncilias la gratitudo, quan ni debas a vu, kun la sincereso; quan ni debas al publiko. Ma se vu judikas altre, la linguo havos nul altra nomo kam “Linguo internaciona.” Kompreneble, la questiono koncernas nur olua nomo ofical e komercala, quan portas la lernolibri e vortari; e la publiko esos sempre libera donar ad olu la nomo, qua plezos a lu, nam ibe, quale altraloke, nur la praktiko e l’uzado decidos.

}}

 

 

Pos la respondo di Zamenhof restis al Konstanta Komisitaro nur la tasko realigar la modifiki aludita en la decido quan me citis integre en l’antea pagini. En ta laboro Couturat partoprenis per la redakto e edito di tri meza duopla vortolibri por Idisti Angla, Franca o Germana, per la kompozo di du granda vortolibri por Idisti Franca o Germana. La du lasta editesis pos lua modo, ma per lua kapitali. En ta omna verki il furnisis adminime la duimo dil laboro.

Quik de [[1908]] fondesabis dal Konstanta Komisitaro la monatal revuo [[Progreso (revuo)|Progreso]], tote redaktata en Ido; sro Couturat esis olua sekretario e portis preske sola olua pezo. “On facile imaginas la laborado di taspeca publikigajo, kun linguo fixigenda, sencesa diskuti nutrenda, enorma korespondado recevenda e qua ofte postulis longa respondi. Il suficis al tasko. La revuo aparis reguloze til lua morto. Ol formacas sis tomi e duima, singla de sep od ok centi de pagini. Ol esas ne nur repertorio richega dil tota movado nuntempa vers helpolinguo, e kontenas mult analizi omnaspeca, ma anke kolekturo de studii linguistikala, inter qui kelki esas precoza: exemple la Kurso pri generala gramatiko, docita dum [[1910]]-[[1911]], en Collège de France, da sro A. Meillet, e qua til nun esis publikigata nur en ta formo.

 

 

Dum ta periodo di vivo intelektala tante intensa, dum yari de luktado sufriganta e de polemiki iritanta, quin il suportis kun energio nefatigebla, il restis sempre sama, to esas sincera e sen ula superbeso. Vane me serchus en la multa letri, quin il skribis a me dum la sis yari di nia kun-laborado, termino di superbeso. Ta granda laborero, ta ciencoza viro, ta homo admirinde dotita ne konocis la vanitato. Ta granda kalumniito konstante obliviis su por vidar nur la verko facenda e la vinko dil ideo a qua il konsakris e sakrifikis su tota. E se ilua plumo, ne sen kauzo, esis ulfoye severa e floganta, tala ol divenis ne pro ilu ma pro l’ideo. “Me havis, skribis sro Delbos, por una inteligenteso ed ilua karaktero estimo qua atingis la admiro” e sro Lalande adjuntas: “La granda publiko ne suspektos la grandeso dil perdo quan subisis per ilua morto la filozofio Franca, ma ti qui okupas su pri logiko, pri filozofio matematikala e pri filozofio linguala savas, ke il okupis pri oli en Francia l’unesma rango.”

La maxim bona maniero per qua ni, Idisti, povas pruvar ad ilu nia gratitudo esas meditar e merkar maxim bone la sequanta pensi qui inspiris lua konduto e devas guidar la nia relate la helpolinguo:

 

 

“Kad ni volas itere quik fushar nia laboro, ripozar omno en questiono e dronesar en kaoso? Se yes, ica signifikos simple la dissolvo e la morto di nia linguo, nam nulu plus volos praktikar ol, docar e propagar ol. Qua motivin on alegas? Nia deklari e devizi? Li valoris precipue en la komenco, en la tempo en qua ni establisis e formacis nia linguo, por definar nia metodo opozita a la dogmatismo di l’Esperantisti, ma li ne signifikas ke ni devas sencese ridiskutar omna punti e quaze rifacar nia linguo.” “Me ja dicis, ka la ciencala diskutado ne esas senfina diskuto … On timas similesar la Esperantisti; on devus plu juste timar furnisar a li bona argumenti. Or la sola bona argumento, quan li havas kontre Ido, esas la fixeso (adminime oficala e semblanta) di la linguo, opozata a la “konstanta variado" di Ido. Kande ni havos lingua vere stabila, li perdos sua lasta motivo di rezisto, e li esas vinkita (la chefi adminime; dum ka la trupi venos ad ni). Ton ja dicis tre forte e tre juste PEUS en la bonega artiklo: Libera diskutado ma anke severa diciplino...