Indijeni Taino arivis en Bahama dum la 7ma yarcento. Ye la 12ma di oktobro 1492, kande Cristoforo Colombo trovis insulo Guanahani, quan ilu nomizis San Salvador, posible exisitis cirkume 30 000 indijeni Lukayan, de etnio Arawak, ibe. Indijeni exterminesis pro morbi adportita dal Europani. Variolo exterminis preske la duimo del indijeni Taino de Bahama.

Kranio di aborijeno Lucayan, de populo Taíno.
Graburo reprezentas Cristoforo Colombo en Guanahani.

De la 15ma til la 17ma yarcenti, l'insuli apartenis a Hispana imperio. Hispani havis poka intereso en l'insuli, ecepte kom fonto di sklavi. Fakte, dum la sequanta 30 yari pos la deskovro, preske tota aborijeni Lukayan transportesis ad altra insuli por laborar. Kande Hispani decidis transportar la restanta Lukayan ad Hispaniola en 1520, li trovis nur 11 indijeni.

Dum multa yari, historiisti kredis ke Bahama ne pluse koloniigesis til la 17ma yarcento. Tamen, recenta studii montris ke Hispani, Franci, Britaniani e Nederlandani probis koloniigar l'arkipelago. En 1565, Franca Hugenoti kreis kolonieto che insulo Abaco, tamen ne savesas quo eventis kun li[1]. En 1648, Britanian aventureri arivis en Bahama. Anke pirati - nome Britaniani - celis su en l'arkipelago, qua esas vere labirinto di insuli.

Usana trupi desembarkas en Nassau, dum la milito pri nedependo di Usa.

Dum la milito pri nedependo di Usa, Bahama atakesis multafoye da Usani e lia federiti. En 1778, Usani lansis amfibia atako kontre Nassau, ed okupis la urbo dum du semani. La regiono divenis definitive Britaniana kolonio en 1783, tra Kontrato di Versailles. Pos la nedependantesko di Usa, cirkume 7 300 personi fidela a Britaniana monarkio diplasis de Nova-York, Florida e Karolini til Bahama kun lia sklavi. Ca personi stablisis kultivi en l'insuli.

En 1807, aprobesis l'Akto pri Sklavo-Komerco, qua abolisis komerco di sklavi en Britaniana kolonii, inkluzite Bahama. Unionita Rejio anke koaktis altra landi facar lo sama, e donis autoritato a Britaniana mar-armeo por interceptar navi qui transportis sklavi. Mili di sklavi liberigita establisis su en Bahama.

Dum la yari 1820a eventis tale-nomizita "Seminole-militi" en Florida, e dum ca epoko mili di sklavi ed aborijeni Seminole fugis de Kabo Florida a Bahama. Li establisis su an insulo Andros. En 1823, segun okulo-testo, 300 personi fugis kune de Florida a Bahama.

Ye la 1ma di agosto 1834 sklaveso abolisesis komplete en Britanian imperio. Anke sklavi qui irus sendesar ad Usa liberigesis, exemple 38 sklavi transportita da navo Hermosa, qua naufrajis proxim insulo Abaco en 1840. La maxim notora exemplo esis navo Creole, qua departis de Virginia kun sklavi qui vendesus en New Orleans, e deviacesis a Bahama kande revoltinta sklavi asumis la komando di ol.

Standardo di Bahama til 1973.

Dum l'unesma yardeki dil 20ma yarcento, l'ekonomio di Bahama esis stagnanta, e la povreso esis dissemita. Multa habitanti transvivis de agrokultivo o pesko por propra konsumo. En 1940, Edward la 8ma di Unionita Rejio, lor duko de Windsor, asumis kom lokala guvernisto. Ilu ne prizis ca ofico, e nomizis l'insuli "kolonio di triesma klaso".

Placo Rawson, Nassau, pos la nedependo. La nuna standardo esas videbla en l'edifico.

La habitantaro di Bahama votis pri nedependo de Unionita Rejio en 1973, e la lando nedependanteskis ye la 10ma di julio 1973. Milo Butler esis l'unesma generala guvernisto pos la nedependantesko, e Lynden Pindling, de partiso Progressive Liberal Party - PLP - l'unesma chefministro. Pindling esis chefministro til 1992, kande ilu sucedesis da Hubert Ingraham, de partiso Free National Movement, qua esis chefministro til 2002. En 1974 kreesis la Fakultato di Bahama, qua divenis universitato en 2016, ed ofras diversa kursi di terciara eduko, ed anke maestreso e doktoreso.

Dum l'elekto eventinta en 2002, PLP itere ganis la povo, e Perry Christie divenis chefministro[2], til 2007. Ingraham itere divenis chefministro de 2007 til 2012, e Christie itere de 2012 til 2017.

Referi redaktar

  1. Michael, Craton:Islanders in the Sun: A History of the Bahamian People.  Publikigita da University of Georgia Press.  Loko di publikigo: Athens, Georgia. Dato di publikigo: 2000.  Pagino/pagini: 64.
  2. Nohlen, D. (2005), Elections in the Americas: A data handbook, Volume I